Ավարայրն ավարտված չէ. մարտահրավերները շատ են

301 թվականին, երբ Հայ Ազգը եկավ դարձի և փորձեց կառուցել իր Երկիրը Քրիստոսի օրենքներով՝ Նահապետ Նոյի, չարամերժ Հայկ Նահապետի Աստծո օրենքներով, չարի միջնորդությամբ ծնվեցին վասակները և ներմուծեցին Ազգիս մեջ օտար դավանանք ու գաղափարախոսություն, վարքականոն և կացութաձև, հասարկության, կրթության օրենքներ, մշակույթ:

Այսօր լրատվական և քարոզչական դաշտում, քաղաքական և հոգևոր դաշտում տարատեսակ խմորումներ են ընթանում տարատեսակ նախագծերով ու գաղափարախոսությամբ, նկատելի կամ աննկատ, քողարկվված կամ բացահայտ, և ամեն մեկը իր ձևով ուզում է Հայ Ազգին թելադրել ապագայի իր տեսլականը և հաղթանակի ճանապարհը:

Դրա համար նույն բանն ուզող, նույն գաղափարախոսության կրող կողմերը դառնում են հակառակորդներ, անգամ թշնամիներ, երբ հարցը հասնում է հաղթանակի ճանապարհին, պայքարի ու քարոզի ձևին և վարքականոնին: Գաղափարախոսության, դավանանքի պառակտման սկիզբը հանգեցնում է հետագա որոգայթի՝ տարբերություններն աստիճանաբար փոխակերպելով աղանդների տեսակների: Դա ոչ միայն վերաբերվում է հոգևոր դաշտին, այլ նաև քաղաքական:

Ինչպես հոգևոր, այնպես էլ քաղաքական աղանդները սկիզբ են առել մարդկային հասարակության ձևավորման սկզբից, երբ մարդը հեռացավ Աստծուց, հեռացավ և հասարկության ղեկավարման մոդելը:

Աղանդները ձևավորվում են որևէ գաղափարախոսությունից ինչ-որ մի բան գողանալով, սեփականաշնորհելով, յուրովի մեկնաբանելով ու կյանքի կոչելով: Այսինքն գաղափարի տերը կարող է բավարար ուշադրության չարժանանալ հանրության կողմից, բայց նրա մտքերը ինչ-որ մի կողմ, քաղաքական ուժ, աղանդ, այդ իրենը դարձնելով, սկսում է հավաքել իր հոտին, որը ի սկզբանե արդեն մոլորված է:

Երբ նայում ես քաղաքական և հոգևոր աղանդների ծագումնաբանությունը, հակառակ ուղղությամբ հասնում ես Աստծուն և սատանային, աստվածամերժմանը և այն պատմական հակամարտությանը և հաջորդականությանը, որ ունեցել է մարդկությունը:

ՀՀ-ում ձևավորված, գործող, նաև ձևավորվող ուժերն ազգին, անկախ իրենցից, տանում են դեպի որոգայթ, ոչ բավարար ու լիարժեք գաղափարախոսության, բավարար չափորոշիչներով, թվացյալ հաղթանակի տեսլականով:

Ժամն է եկել մերժելու այդ քաղաքական կապիկությունը, այն բեմադրությանը և քաղաքական որոգայթը, որ կա այսօր:

Ժամն է եկել գիտակցելու, որ քաղաքական և հոգևոր աղանդները, գաղափարախոսությունները մի նոր մարտահրավեր են ներկա իրականությունում. միակ ճանապարհը և պաշտպանությունը Տիրոջ հետ մնալը և Նրա Կամքի համար պայքարը ընտրելն է որպես առաջնային՝ հանուն մեր զավակների ճիշտ ու պայծառ ապագայի, որ պիտի գա միայն Քրիստոսի լույսի ներքո:

Ժամն է համազգային ապաշխարության և միաբանության Սուրբ ՈՒխտերի շուրջը. Վարդանանց ՈՒխտը անապական է և անժամկետ՝ մինչև Փրկչի գալուստը, մինչև Երկրային ու Երկնային ուժերի ու Զորությունների միավորումը՝ ի դեմս չարի, Քրիստոսի հրամանատարությամբ և դատաստանով:

Մաքրել է հարկավոր ազգի ներսից այն, ինչը հակասում է Ազգի էությանն ու արժեհամակարգին, նրա առաքելությանը, որ սպասում ու փափագում է իր առաջնեկի համար Աստված:

Ավարայրը ավարտված չէ, և Ազգը կրկին պետք է մերժի չարին, ինչպես արեցին հնազանդ ու խրոխտ Նոյ և Հայկ նահապետները, Ավարայրի Սուրբ նահատակները և նրանք, որ ընկան հանուն Քրիստոսի։

Մերժել է հարկավոր այսօրվա պիղծ քաղաքականությունը, որ տարվում է Ազգի ներսում, չարի կամակատարներին, որ դարձել են կեղեքիչները սրբության, այն ամեն լավի, որ բարի է ու ծառայում է Աստծուն և Երկրի բարօրությանը, անվտանգությանն ու ինքնիշխանությանը, հոգևոր ու բարոյական մակարդակի բարձրացմանը:

Աստված թող ողորմի և թող բացի սրտերը մոլորյալների, խափանի չարի բոլոր որոգայթները և տա ժամանակ, որ գան դարձի՝ առանց կորստի և ողբի, որ մոտենում է:

23.02.2020

Արսեն ԲԱԼՈՒՆՑ

Մեկնաբանություններ